| Quotation |
Alio namque tempore, cum Ismahelitarum gens Pectavensem urbem fuissent ingressi, et precelsus maior domus Carolus cum Francorum cuneo ad debellandum eos venisset et, devicto proelio hostem prosternens, spolia capiens, captivos revocavit, sic quam plures ex eadem gente Ismahelitarum fugam arripuerunt et, per quae loqua revertebantur, quemqumque hominem christianum inveniebant, trucidabant et, ubicumque monasteria aut loca sancta obviassent, igne concremare nitebantur. (...) Quid putas, qua karitate erat ignitus, qui paganis bellatoribus aepulas preparare nitebatur? Tunc fratres predicti monasterii, qui eum undique adsistebant vel ministrabant, plaustrum preparatum et opertum velis adduxerunt, ut eum heremi loca perducerent, ut a gente nefandissima non periclitaretur; sed vir Dei, armatus Spiritu sancto, nullatenus consenciens peticioni eorum, dicens, numquam se ex eodem loco esse egressurum usque a finem vite. (...) Tunc vir Dei, non suae mortis discrimen metuens, sed coenobii sui caulae sollicitudinem gerens, continuo in oracione prostratus, Dominum exoravit, dicens: "Contere eos, Domine, et dissipa gentem belligerantem et non sinas hodie ianuas monasterii huius ingredi". |
