| Quotation |
Sic neque nos nobis, nec tu satis, inclite rector, / Consulis, et cura miseri fraudamur utraque / Expositi
cunctis nullo sub vindice fatis.
Respice nos animo tandem vultuque benigno, / Atque ipsam deflere puta tibi talia Rhomam: / "Si te
cura mei tangit, si gracia matris / Ulla movet, si Teuthonica de gente vocatum / Imperii summa
gaudens in sede locavi, / Redde vicem meritis et dignos gratus honores, / Longos pelle situs, antiqua
refloreat etas, / Prisca vetustorum redeant insignia morum, / Patricios, cives, priscos arcesse quirites! /
Nomine plebeio secedat nobilis ordo, / Da libertatem sanctumque repone senatum! (...) / Pro me proque mea fugias discrimina plebe, / Largaque Romanae persolvas
munera plebi, / Ut tibi festivum celebret devota triumphum!"
Dixit; at ille dolos infectaque verba veneno / Comperit et contra regali concitus ira / Dissimulare
gravem contempnit voce dolorem: / "Quantum Roma meo - non Roma, sed incola Rome - / Gaudeat
adventu, secrete consona menti / Verba satis fecere palam. |
